.png)
Hi there surfgirls!
Wat is de tijd voorbij gevolgen sinds wij allebei vertrokken zijn uit Nederland. Jullie kennen het vast wel; je denkt een uurtje te gaan surfen en vervolgens kom je drie uur later – gedehydreerd maar superstoked- het water uit. Geen besef van tijd, wat een heerlijk gevoel. Dit is een beetje hoe afgelopen maanden voor ons zijn geweest. Na onze ontmoetingsplek in Biarritz zijn we langzaam via de Spaanse kust naar het zuiden gezakt. We reden door de mooiste landschappen, werden verliefd op leuke dorpjes waar we onze toekomstige huizen bekeken, surften langs kliffen en kwamen terecht op campings met de oceaan als achtertuin.
Minimalistisch leven in paradise
Er is nog zo veel te ontdekken, voorlopig willen we niet terug naar Nederland! Om financiële tijd te rekken, zijn we zo minimalistisch mogelijk gaan leven. Dat hield in; campings met maximaal twee sterren, campingmaaltijden koken en wc’s schoonmaken in ruil voor een gratis nacht.
Ondanks dat het geld er zo een stuk minder snel uitvloog, hielden we de benzinekosten en Nederlandse vaste lasten. Het werd steeds wat spannender om rond te komen.
Seth had er al zo’n 35 sollicitaties uitgestuurd en was inmiddels in de fase van hopeloos bellen beland. Toen er ook nog eens onverwachts hoge reparatiekosten kwamen omdat Mitch - de auto van Seth - er mee ophield, ontstond er écht drama. Setthe stond officieel in de min en zelfs terugrijden naar Nederland was niet meer mogelijk (lichte paniek). Er zat niets anders op, we moesten zo snel mogelijk door naar een vaste plek om geld te verdienen.
Blondies bar in Ericeira
Die plek werd Ericeira, een surfstad die je al het besef van tijd laat vergeten. Hier blijf je hangen in een eindeloze zomer met sunset-surf-sessies, straatartiesten die je laten wegdromen, en knappe surfers die we MC-barrels zijn gaan noemen. Holy shit. Die MC-barrels komen we op elke hoek van de staat tegen en lopen in slow-motion uit het water met hun nog knappere surfboards. Goed. Even terug naar wat we wilden vertellen; Ericeira is de perfecte plek om te overwinteren.
Terwijl Seth dacht dat het niet meer goed zou komen met het vinden van een baan, leken alle puzzelstukjes ineens in elkaar te vallen.
Na bij verschillende sollicitatie adresjes persoonlijk gesmeekt te hebben om een baan, liepen we binnen bij Maika’i. Of Setthe over twee dagen kon beginnen en of Yvette ook horecaervaring had? Even voor de beeldvorming; Yv heeft nog nooit een dienblad vastgehouden, maar zeker; ze heeft jarenlange ervaring, easy peasy lemon squeezy, right? Zo stonden we twee dagen later op een mega groot Billabong-event. Yv leerde bier tappen als geen ander, Seth shakete cocktails en samen keken we iedereen lief aan voor een tip in de ‘feeling-tipsy’ box. Al snel werden we de ‘blondies bar’ genoemd.
Struggles, vertrouwen en loslaten
Als reizen ons iets heeft geleerd, is het dat alles gebeurt met een reden. Vaak zeggen we tegen elkaar; ‘hier moeten we wat van leren of er komt iets beters op ons pad’. Hoe moeilijker de situatie (kapotte auto, geen vooruitzicht op een baan en een groeiend idee dat Seth haar reis moest afblazen), hoe meer je er van leert. Als je eenmaal durft te vertrouwen dat alles gebeurt met een reden, durf je los te laten en kan je al die moeilijke momenten, of het nou heimwee, financiële stress of spanning is om alleen te reizen, zien als een uitdaging. En wij zijn gek op uitdagingen.
We wisten dan ook zeker dat het universum ons wat wilde vertellen toen een grote ‘Ericeira-storm’ onze camping bereikte. ‘’Meiden, het kampeerseizoen is nu echt afgelopen’’. Terwijl Yv ergens in de armen van een MC-barrel lag, probeerde Seth de opgooi-tent van Yv op de grond te houden, groef ze geultjes om de rivieren tegen te houden, en ontweek rondvliegende takken. Het werd tijd om op zoek te gaan naar een huis. Een nieuwe uitdaging waar we jullie alles over gaan vertellen in onze volgende blog!
Gotta go now, waves are calling!
Seth & Yv
Krijg je geen genoeg van ons? Check dan even @wavesarecalling !