top of page

De academische wereld: Wat als het niet bij je past?

Foto van schrijver: Roos MichelsRoos Michels

Bijgewerkt op: 29 jan

Als alles loopt zoals ik het voor ogen heb, ben ik in juli 2025 afgestudeerd van mijn master in Psychologie. Klaar met studeren, eindelijk. Zo voelt dat voor mij tenminste. Al vanaf mijn 12e keek ik uit naar het moment waarin ik niet meer naar school hoefde, verlangend om ooit een Floortje Dessing te worden (nog steeds hihi).


Ik ben altijd een doener geweest en heb nooit gepast binnen het academische schoolsysteem. Naast mijn school werkte ik sinds mijn 14e met veel plezier in de horeca, dat vond ik leuk, daar was ik nou echt goed in. Maar helaas, ik was 12 jaar en moest nog een lange tijd naar school.


Brussel
Ik (rechts) met een studievriendin in Brussel

Na iedere academische mijlpaal een stapje dichterbij vrijheid

Na mijn middelbare school voelde ik een opluchting: vrijheid. Ik hoefde in principe niet meer naar school, maar toch klopte de studie om de hoek. Ondanks dat het schoolsysteem nooit bij mij heeft gepast en ik mij er nooit thuis heb gevoeld, maakte ik toch de keuze om een bachelor in Psychologie te gaan doen.


Waarom? Gewoon omdat het kan en omdat ik niks beters wist. Op zich ligt mijn interesse wel in psychologie, maar de manier van lesgeven op een universiteit kan niet verder van mij afliggen: wetenschappelijke artikelen lezen, die ook schrijven, luisteren, nog meer lezen en nog meer luisteren. Gelukkig heb ik twee jaar coronales gehad en walsde ik mijn bachelor door. Tijdens mijn bachelor heb ik twee keer een half jaar pauze gehad om te gaan reizen. Tijdens mijn reizen werd mijn gevoel alleen maar meer bevestigd, maar opgeven is voor mij geen optie. Dus ik maakte mijn bachelor af.


De prestatiedrang nam de overhand: Toch die master doen

Na mijn bachelor had ik hetzelfde gevoel als na mijn middelbare school: ik hoefde niet meer in dat regime te zitten waarvan ik zo bewust was dat het mij niet gelukkig maakte. Maar toch schreef ik mij in voor een master op de universiteit: Health Promotion and Behavior Change. Wetende dat ik het eigenlijk niet leuk zou vinden, maar ik wist niet beter en wilde toch wel een volledige opleiding.


Nu zit ik aan de keukentafel en heb ik mijn laatste les en hoorcollege vorige week gehad. Terwijl mijn medestudenten daar best treurig om waren, kan ik er geen traan om laten. Het enige wat er bij mij opkomt is: eindelijk.


Deventer
Ik met een vriendin van de middelbare school in Deventer

Angst voor het onbekende: Eindelijk mag ik het zelf gaan doen

Eindelijk, na 20 jaar lang in de schoolbanken te hebben gezeten, mag ik het zelf gaan doen. Iets waar ik vanaf mijn 12e dus al naar verlangde. Want diep van binnen heb ik altijd geweten dat de academische wereld niks voor mij is, maar toch wilde ik er geen afscheid van nemen.


Ik wilde een backup, voor als het toch fout zou gaan. De angst voor het onbekende, die heeft ertoe geleid dat ik straks mijn master in Gedragspsychologie heb. Ondanks dat ik de maanden, weken, dagen, uren, minuten heb zitten aftellen iedere keer wanneer het einde naderde, ben ik retetrots dat ik het heb gedaan. Want hoe zeer ik ook sta voor 'volg je hart en doe waar je blij van wordt': soms hoort daar ook iets bij wat je helemaal niet leuk vindt.


Verlangen naar herkenning

Welke kant ik met dit blog op wil, weet ik ook niet precies. Ik wilde eigenlijk vooral een persoonlijk verhaal vertellen waar andere mensen zich wellicht in vinden. Tuurlijk vinden wel meer mensen studeren niet leuk, maar niet leuk vinden en het je echt tegen gaan staan is iets anders. Ik was altijd heel jaloers op de mensen in mijn colleges die tijdens een hoorcollege vragen stelden, mensen die tijdens een groepsopdracht alles tot in de puntjes goed wilden doen, mensen die zich thuis voelden binnen de academie. Ik wilde dat ook. Ik probeerde het ieder jaar opnieuw, maar ik kon het gewoon niet. Ik voelde mij er niet thuis, en daarnaast lagen mijn kwaliteiten er ook niet.


Taghazout
In Marokko (Taghazout) met mijn Australische vriendin

Ondanks dat ik straks mijn master heb en ik mag geloven dat ik ergens een expert in ben, voel ik dat niet en hoef ik dat ook helemaal niet te zijn. In mijn stage heb ik gezocht naar een plek die bij mij past en gelukkig heb ik die mogelijkheid gekregen: Ik ga stage lopen bij een surftherapiebedrijf, daarover later meer.


Als ik nadenk over werken hierna, word ik warmer van het idee om een eigen koffietent te beginnen dan om een beleid te maken voor gedragsverandering. Ondanks dat ik 0 verstand heb van ondernemen en heel veel van gedragsverandering. De boodschap die ik wil overbrengen is: het is oké. Het is oké om niet binnen het kader te passen, het is oké als je je studie niet leuk vindt, het is oké als je hem dan toch afmaakt of toch niet.


Weten wat je niet wilt is al een les op zich

Ondanks dat ik het moeilijk vond om de motivatie te vinden om mijn master af te maken, heb ik in ieder geval het eerste deel gehaald. Ook dankzij de geweldige docenten die ik heb gehad. Ik had voor het eerst docenten waarvan ik het gevoel had dat ik het ook echt niet leuk mocht vinden. Dat het oké was dat dit niet mijn wereld was. Zo zei een docent: je gaat waarschijnlijk een stage doen en dan kom je erachter wat je niet wilt.


En zo stond ik er ook in, niet bij mijn stage, maar bij mijn studie: ik ben er in ieder geval achtergekomen wat ik niet wil. Al wist ik het diep van binnen al. Als ik het niet had gedaan, had het altijd aan mij geknaagd. En ik weet zeker dat mijn 12-jarige ik alleen maar mega trots is op mij, omdat ze het toch maar heeft gedaan en nu echt (bijna) van de vrijheid kan genieten.


Costa da Caparica Portugal
Ik met een vriendin toen ik in Portugal woonde

Gelukkig had ik een keuze

Ik hoop dat ik sommigen van jullie een beetje heb kunnen helpen met het delen van dit persoonlijke verhaal. Het is oké om dingen te doen die je niet leuk vindt als je daarna er iets voor terug krijgt wat je heel graag wil. Het is oké om niet binnen het kader te passen, maar het is ook helemaal oké om er wel binnen te passen. Luister goed naar je gevoel, maar neem ook de mogelijkheden die ons kleine kikkerlandje biedt niet for granted. Want het schoolsysteem in Nederland is wel een van de beste ter wereld en je gaat je hele leven profijt hebben van je papiertje. Of je nou een koffietent wil of een PhD'er wordt.


Wanneer je er echt doorheen zit, probeer in ieder geval leuke dingen te doen: aka surfen met de Surfgirls!! Dat heeft mij in ieder geval enorm geholpen.


Stay Stoked!

290 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page