"5 vragen aan ... Surfgirls Founder Ruth Tolhuijs"

Surfen als een middel tot verbinding en zelfontdekking, los van competitie of perfectie.

Daar staat Surfgirls NL voor - en achter. Jezelf zijn, in het moment. In deze nieuwe rubriek gaan we (soms bekende) surfers aan het woord laten. Hoe is dat voor hen?

Natuurlijk is de eerste in deze "line-up" onze eigen Ruth; het kloppend hart van deze community.

⁠

Hoe helpt surfen je om meer verbinding te voelen met jezelf, anderen, en de natuur?

"Hier kan ik echt lang over in gesprek gaan hoor! Het haalt mij echt uit mijn hoofd en brengt me in mijn lichaam. In het moment: in het water ben je bezig met wat er daar gebeurt. Je kan meestal niet echt nadenken over de 'gewone' bezigheden en andere dingen. Dat is zó relaxed!"

Wat ik zo leuk vindt aan surfen: je beweegt mee met de golven, de condities, bent afhankelijk van de getijden. Dus je past je aan, aan de natuur. Nou heb ik inmiddels mijn leven zo ingericht dat het kan in mijn geval vaak kan, gelukkig! Als er goeie golven zijn, maak ik plek, gooi ik mijn agenda om en verplaats ik het eten of mijn afspraak.

Het is zó chill om los te komen van dagelijkse sleur en verplichtingen door mee te gaan met de getijden en condities. Volle agenda's en drukke levens niet mijn hele leven te laten regeren."

"Ik heb veel ervaring met angst voelen in het water. Nou kom ik er steeds meer achter dat het niet met surfen specifiek te maken heeft, maar met voelen. Ik was bang om te voelen, in het algemeen. Een angst, die op heel veel fronten in mijn leven aanwezig was (en soms is) die in het water duidelijk zichtbaar werd. Dat heeft mij enorm geholpen!

Ik dacht namelijk dat ik iets moest bereiken. Als ik iemand zag die heel goed was, of heel ver uit paddelde, dacht ik "ik moet iets doen of bereiken" zodat ik hetzelfde kan doen als die persoon. Het enige verschil tussen diegene en mij, is dat hij/zij/hen de angst heel anders (of minder intens) ervaren. Gelukkig kom ik er steeds meer achter dat ik al die dingen kan voelen - en dat is oké.

En ik hoef niet precies hetzelfde te doen, om genoeg te zijn.

Het is zo mooi dat we in het water allemaal gelijk zijn. Het maakt niet meer uit waar je vandaan komt, waar je naar toe gaat. Ongeacht je niveau, je leeftijd, hoe je eruit ziet, we zijn allemaal gelijk! De liefde voor de zee delen, daar gaat het om. Je bent een surfer als je het leuk vindt met een golf mee te bewegen, wat mij betreft!"

Wat betekent veiligheid voor jou in de surfscene, zowel in het water als daarbuiten?

"Nou, dat gaat echt twee kanten op! Enerzijds dingen die gebeuren tijdens de surf en de manier waarop mensen op je reageren. Het eerste waaraan ik moest denken wat betreft veiligheid is een situatie in Wijk, ik was nog best wel een beginner. Het was in de winter, dan zijn er niet veel andere beginners in het water. Dus ik wilde het goed doen. Te goed misschien.

Ik was de hele tijd bezig met nadenken, over de goede plek, niet in de weg liggen, constant druk met opletten en misschien dat ik juist daardoor wel een gevaarlijke situatie creëerde. Er kwam een man (op stand up paddle) op mij af kwam en ik bevroor totaal; ik wist niet welke kant ik op zou moeten dus bleef dan maar daar - en hoopte dat hij om me heen zou kunnen. Hij heeft me stevig toegesproken, nou - eerlijk gezegd - hij heeft me uitgescholden. En verkondigde dat ik écht niet op die plek had moeten zijn, als ik de regels niet kende. Eigenlijk kende ik ze best. Alleen ik wist het door stress niet meer hoe ik moest reageren.

Anderzijds, communicatie op het droge. Echte "daredevils" zijn het - dacht ik, die surfers. En omdat ik veel angst voelde, geloofde ik dat ik een slechte surfer was. De angst die ik sowieso al had in het water kwam er nog eens bovenop. Toen zei iemand tegen me "Als je hier nou nog steeds bang voor bent, kun je er beter mee stoppen". Dat raakte me enorm. Daar heb ik veel en lang over nagedacht, het maakte me ontzettend onzeker. Die twee situaties waarin ik me onveilig voelde, echt er niet bij voelde horen, hebben veel indruk gemaakt. Paste ik niet in deze sport?

Surfgirls is daar eigenlijk al geboren. Ik sprak mijn onzekerheden uit en merkte dat zoveel andere vrouwen hetzelfde voelden. Niet in de weg willen liggen. Het goed willen doen. Vijandigheid in het water tegenkomen, niet alleen met woorden, maar ook door in te droppen of op andere manieren - expres recht op je af komen surfen.

Zeker als je de regels nog niet kent, mag je komen. Dan doen we het juist samen. Zo zorgen we dat jij (als jij eenmaal op je hardtop wil uitpaddelen naar die line-up in het diepe) je plek kent en begrijpt wat je moet doen. Voor jouw veiligheid en die van anderen, zorgen voor elkaar. Geef elkaar de ruimte. Letterlijk, maar ook de ruimte om te leren, te oefenen, fouten te maken.

Het gaat er niet om of je de beste bent. Die druk ervaren, helpt echt niet. We willen (vaak) als vrouwen sowieso al niet in de weg liggen, daardoor zijn we over het algemeen minder goed in onze plek ownen. Door onzekerheid wordt het dan onhandig. En vanuit mezelf bekeken; krijg ik dan exact de situatie voor mijn kiezen die ik altijd juist probeer te vermijden.

Ik vind het belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen en de regels te leren kennen en het is essentieel om elkaar hierbij te steunen in plaats van af te kraken. Laten we samen lol hebben!"

⁠Wat doe jij om minder bezig te zijn met presteren en meer te genieten in het water?

"Aangezien ik ongeveer het toonbeeld ben van moeten presteren, heb ik hier veel over nagedacht!

Doordat ik mezelf ging meten aan anderen, raakte ik namelijk echt het plezier kwijt en heb ik meerdere keren huilend aan de waterlijn gezeten, kwaad op mezelf, zo frustrerend! Inmiddels heb ik er wel mijn weggetje in gevonden.

Wat me nu helpt is vooraf een intentie te zetten. Voordat ik ga, voordat ik er in lig.

En vervolgens te kijken:

• Wat gebeurt er met de zee vandaag?

• Hoe zijn de condities? Hoe breken de golven?

• Wat doet de stroming, wat het getij?

• Hoe kan ik nou vandaag het meeste plezier hebben?

• Hoe kan ik het voor mezelf het leukste maken?

En daar mijn eigen plek op uitkiezen in het water. Ik heb best vaak meegemaakt dat ik me geblokkeerd voelde en niet wilde uitpaddelen. Dan lagen mijn vrienden helemaal achterin in ik bleef voorin. En dat het zo ook prima was, daar had ik het naar mijn zin. Die momenten ben ik echt gaan oefenen: wat voelt comfortabel voor mij?  Waar wil ik zijn? Loslaten of ik hetzelfde kan of durf als zij. Daar gaat het niet om.

En het laatste wat mij echt helpt, "back to reality": ik hoef hier niet te zijn. Ik ben hier voor mijn lol."

⁠Wat zou je willen zeggen tegen vrouwen die twijfelen om te beginnen met surfen?

"Well, I've been there!

Ik ben op mijn 28ste begonnen met surfen en eigenlijk wilde ik jaren daarvoor het water al in.

Wat moet ik doen of zijn kunnen om te kunnen gaan? Ik dacht er jaren over na. In mijn hoofd was dat: sportief, dun dus en fit. Alleen ik was niet super dun of super fit. In mijn hoofd was het niet genoeg, wat ik ook deed. Totdat covid kwam, toen was het moment eindelijk daar.

Er was tijd en ruimte, er kon niet zoveel. Maar de surfschool in het dorp van mijn ouders was wel open. Toen kwam ik erachter dat ik prima in staat was om te surfen! Als mezelf, zoals ik was. Als ik had vastgehouden aan dat idee van skinny zijn - dan kan ik wachten tot ik een ons weeg - pun intended - dan was het er nooit van gekomen.

Dus mijn advies: Ga. Begin maar gewoon.

En, vraag je dit eens af: wat is de reden dat je het wil? Wil je de beste worden? Of wilde er iets anders uit halen? Voor mij was het duidelijk: ik hou zo van het strand en van de zee!

Surfen is voor mij de uitgelezen kans om daar optimaal van te kunnen genieten! Om me daardoor op te laten slokken (soms letterlijk), dát is waarom ik surf."

Fotograaf & sparringpartner @frankbyrenee interviewt komend seizoen surfers over verbinding & veiligheid. Surfen als een middel tot vertrouwen en zelfontdekking, los van competitie of perfectie; iets wat voor haar nog altijd een uitdagend onderwerp is. Daarom gaat ze op onderzoek!