Seth op reis - worst or best case scenario?

Hi there Surfgirls!

Crisismanagement. Je weet wel, het ergst mogelijke scenario bedenken en je daar vast op voorbereiden. In het water doe ik dat wel eens. In de line-up lig ik soms helemaal achterin, nog verder dan de longboarders, want ja, er zou elk moment een berg van een golf kunnen aankomen. Ik bereid mij voor op golven ten grootte van Mavericks, met een whitewash van Nazaré en een barrel die lijkt op Teahupoo. Met een kloppend hart kijk ik gefocust in de verte, zoekend naar deze unit van een golf die eventueel komt binnenrollen. Terwijl iedereen in de line-up golven pakt, plezier heeft en eens in de zoveel tijd onder een grote set duikt, bereid ik mij voor op een in mijn hoofd bedachte triple overhead golf.

Een nieuw avontuur

Over anderhalve maand vertrek ik vanuit Ericeira naar Frankrijk om te beginnen aan een nieuwe baan als camp-manager op een surf-camp. Ik ga deze fijne plek achter mij laten en beginnen aan een nieuw avontuur. Ik heb geen idee hoe het zal zijn en dus dwalen mijn gedachten de laatste tijd snel af naar dat wat gaat komen. Soms op een enthousiaste manier met een kriebel voor een nieuwe ervaring, soms met een kloppend hart en spanning voor het onbekende. Er kan namelijk veel mis gaan, of tenminste, mijn gedachtes creëren allerlei ramp-scenario’s waarin veel mis kan gaan. Het camp zou kunnen afbranden of een tornado zou ervoor kunnen zorgen dat de hele boel in de lucht vliegt inclusief deelnemers en crew. Belachelijke worst-case scenarios die hoogstwaarschijnlijk echt niet gaan gebeuren. Ik zit vast in mijn gedachtes, afgeleid van dat wat nu is.

Parels van worst-case scenario's

Dat mijn gedachtes afdwalen naar worst-case scenario situaties is voor mij niet nieuw. In mijn eerste week op Bali lag ik ‘s avonds in mijn hutje op een afgelegen eiland te luisteren naar de zee. Een idyllische plek rechtstreeks uit een film, helemaal alleen op een eiland en nog geen vijf meter van de zee. Ik luisterde naar de golven die binnen rolde, maar na een tijdje hoorde ik een soort diep gedreun. Hoe meer ik daarnaar ging luisteren hoe luider het geluid werd. En ineens legde ik de link: er is een vulkaan aan het uitbarsten. Wat nu? Hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg? Ben ik de enige die door heeft dat er een vulkaan uitbarst? Welke Balinees met scooter kan mij naar het hoogste punt mogelijk brengen, veilig en ver van deze vulkaan vandaan?? Ik besloot uit mijn bed te stappen, naar het raam te lopen en te kijken of ik ergens grote wolken met as zag of spuwend lava dat dreigend mijn kant op zou komen. Maar ik zag niets.

Wat bleek? Mijn airconditioning was op volle toeren aan het blazen. Mijn gedachten lieten mij geloven dat er een vulkaan aan het uitbarsten was, maar het was mijn zoemende airconditioning. Ik bereidde mij voor op het ergst mogelijke en had al wat aan crisismanagement gedaan. Ah ja, niet onbelangrijk om even te vermelden: er is niet eens een vulkaan op het eiland.

Future-seth problems

Ik ben er ondertussen wel achter gekomen dat vast zitten in mijn gedachten heel irritant is. Het haalt mij helemaal uit het moment en daardoor kan ik moeilijker genieten van het nu. Ik zit nog ruim anderhalve maand in Portugal. Ik ga toch niet elke dag met mijn gedachten afdwalen naar een mogelijke situatie waarin tenten de lucht in vliegen en ik mezelf als anker aan die tent moet binden zodat dat ding op de grond blijft? Volgens mij is dat een future-seth problem. Ik wil genieten van het hier zijn, in Portugal. Dus als het weer zo ver is en ik afdwaal naar de toekomst en eventuele ramp-scenario’s, stel ik mij de vraag: ‘Is dit nu behulpzaam? Kan ik hier nu, op dit moment iets aan doen?’. Als dat antwoord nee is, en dat antwoord is heel vaak nee, laat ik het los en richt ik mijn aandacht op iets in het nu.

Ik heb mij voorgenomen om in de line-up te gaan liggen daar waar ik de meeste golven kan pakken. Een positie die mij dwingt om in het nu te zijn. Op die plek heb ik niet eens tijd en aandacht om te denken aan een eventuele Mavericks-sized golf die op mij af kan komen. Dit wil ik niet alleen in het surfen toepassen, maar ook voor de aankomende zomer. Want om heel eerlijk te zijn; een zomer in Frankrijk, waarin ik leef op het strand en omringd ben met mensen die niets liever doen dan surfen, is een heerlijk vooruitzicht. Wat kan er nou eigenlijk mis gaan?

Gotta go now, waves are calling!

Seth

Wil je nog meer weten? Check dan even @wavesarecalling